فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل اول
آشنايي با شبكه و تجهيزات آن 1
شبكه 1
پارامترهاي موجود در شبكه 2
تقسيم بندي منطقي شبكه 2
نحوه login كردن win9x به يك Domain 4
Access control 7
انواع توپولوژي 9
1-توپولوژي خطي (BUS) 9
2-توپولوژي استار (STAR) 13
3-توپولوژي حلقوي (RING) 16
4-توپولوژي (MESH) 20
5-توپولوژي بي سيم (Wire less) 21
فيبرنوري (Fiber optic) 22
تعريف (NIC) یا کارت شبکه 23
پارامترهاي فيزيكي NIC 24
مسير ياب (Router) 33
مدل OSI 35
1-لايه Physical 35
2-لايه Data link 36
3-لايه Network 36
4-لايه Transport 37
5-لايه Session 37
6-لايه Presentation 38
7-لايه Application 38
انواع ساختارهاي WAN 41
فصل دوم
windows 2000 server 52
-خدمات سرويسگر 52
سرويسگرهاي مكینتاش 56
پيكربندي رفتار سرویسگر برای مكینتاش 59
پيكربندي حجم هاي مكینتاش 60
برپايي امنيت درحجم هاي مكینتاش 61
بارگذاري نرم افزار سرويسگر برروي مكینتاش 62
Intellimirror,ZAW 63
Windows Installer 66
Remote Installation service 77
برپايي RIS 82
مديريت RIS 86
ایجاد یک دیسک راه اندازی از راه دور 87
نصب یک سرویسگر 89
Remote installation preptool 91
خلاصه 96
نظارت برکارایی و تشخیص مشکلات 97
مطالبی در مورد مدل رویدادی ویندوز 98
استفاده از Event logs, Event viewer 100
یافتن و فیلتر کردن رویدادها 104
کار با فایل وقایع Security 106
مطالبی درباره ی شمارنده های ویندوز 109
Performance Monitor 114
Perfornance logs and alerts 120
استفاده از Network Monitor 124
نحوه استفاده بر سرویس ها 125
طریقه ایجاد هشدارها 126
ابزار برنامه نویسی 128
استفاده از سطر فرمان 130
استفاده از راهنما در command prompt 131
لیست فرمان ها 132
فایل های دسته ای 134
مطالبی در مورد windows scripting host 135
استفاده از اسکریپت ها 136
اسکریپت های ورود به سیستم 140
مدیریت متغیرهای محیطی 142
خلاصه 143
خدمات امنیتی 144
نحوه کار جفت کلید ها 145
اعتبارسنجی Kerberos 147
کار با تصدیق ها 149
امنیت سخت افزاری 153
Encryption file system 155
برای رمزگذاری یک فایل یا پوشه 156
پروتکل های ایمن اینترنت 157
خلاصه 160
فصل اول:
آشنایی با شبکه و تجهیزات آن
شبکه: برای آنکه کامپیوترها بتوانند در محیط شبکه منابع خود را به اشتراک بگذارند می توانند از شبکه استفاده کنند. منابع شبکه شامل: 1- فایلها 2- پرینترها 3- CD-Rom 4- فلاپی و ... می باشد. در حالت کلی از لحاظ فیزیکی شبکه به دو دسته تقسیم می شود:
1-(Local Area Network) LAN
2- (Wide Area Network) WAN
شبکه های LAN به شبکه هایی گفته می شود که از لحاظ فیزیکی محدود می باشند شبکه موجود در داخل یک ساختمان.
شبکه های WAN از اتصال یک یا چند شبکه LAN به وجود می آید شبکه های WAN از لحاظ جغرافیایی محدود نمی باشند مانند اینترنت.
پارامترهای موجود در شبکه:
1- Server: کامپیوتری است که می تواند سرویسی را در اختیار کامپیوتر دیگر قرار دهد.
2- Client: کامپیوتری است که از سرویس های موجود در شبکه استفاده می کند.
3- Media: شامل کلیه کابلها و کانکتورها و وسایل ارتباطی بین کامپیوترها می باشد.
4- Resource: به کلیه منابع موجود در شبکه گفته می شود.
5- Shared Resource: به منابع به اشتراک گذاشته در شبکه گفته می شود.
تقسیم بندی منطقی شبکه:
در حالت کلی شبکه به دو گروه 1- (Peer to Peer) Work Group 2- (Server Base) طبقه بندی می شوند.
برخی از مزایا و معایب هر یک از شبکه های فوق:
1- تعداد کامپیوترهایی که می تواند در یک شبکه WG قرار گیرد حداکثر می تواند ده کامپیوتر باشد. برای اینکه یک کاربر بتواند با هر کدام از کامپیوترها کار کند وجود یک Account بر روی همان کامپیوتر الزامی است.
2- مدیریت در شبکه های WG بصورت غیر متمرکز می باشد.
3- در شبکه های Domain از لحاظ تعداد کامپیوتر محدودیت وجود ندارد. در یک شبکه Domain وجود حداقل یک Server اصلی به نام DC( Domain Controller) الزامی می باشد و کلیه قوانین و Account و محدودیت های تعریف شده بر روی شبکه در داخل این Server تعریف می شود.
4- راه اندازی یک شبکه WG آسانتر و سریعتر می باشد.
5- به دلیل متمرکز بودن شبکه های Domain از لحاظ امنیت (Security) در سطح بالاتری نسبت به شبکه های WG قرار دارند.
6- برای راه اندازی یک شبکه Domain حتماً نیاز یکی از سیستم عامل های زیر می باشد
الف) Windows Server 2000
ب) Windows advance Server 2000
ج) NT4 Server
د) Enterprise (2003)
ه) Standard(2003)
7- در شبکهWG سیستم عامل ها می توانند هر کدام از نسخه های Win9 (x), Server (95,98,2000,…) یا Professional و یا Xp باشند.
نحوه Login کردن یک Win9x به یک Domain:
1- نصب کارت شبکه ( که در این صورت آیکون Network Neighborhood بر روی Desktop ظاهر می شود که در Win 2000 (XP) تحت عنوان My Network Places کرده و سپس Properites می گیریم و گزینه Add را فعال می کنیم. در منوی باز شده پارامتر را باید تنظیم کنیم:
الف) Client ب) Adapter ج) Protocol د) Services
Adapter: همان نصب کارت شبکه است.
Protocol: زبان ارتباط کامپیوترها در شبکه می باشد. برای اینکه دو کامپیوتر بتوانند در یک محیط شبکه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند باید از Protocol یکسان استفاده کنند. با انتخاب Protocol منویی باز می شود که با دو کادر در آن قرار دارد. در کادر سمت چپ Microsoft را انتخاب کرده تا Protocol های مربوط به Microsoft در کادر سمت راست ظاهر شود. که دو Protocol بنام های TCP/IP و NetBEUI بیش از بقیه مورد استفاده قرار می گیرند. پروتکل TCP/IP به عنوان پروتکل استاندارد اینترنت پذیرفته شده است.
Client: در گزینه Client اگر Add را انتخاب کنیم در قسمت Microsoft سه حالت خواهیم داشت:
Client for Microsoft Network (A): این گزینه مختص شبکه های Domain می باشد ولی در شبکه های WG هم استفاده می شود. برای اینکه Win 98 بتوان به یک Domain 200 وارد شود (Login) وجود این Client بر روی Win 98 الزامی می باشد.
Microsoft Family Logon (B): این گزینه مختص شبکه های WG می باشد و در شبکه Domain استفاده نمی شود.
Client for Netware Network (C): زمانی که بخواهیم Client خود را با یک سرور Novell مرتبط کنیم از این گزینه استفاده می کنیم.
Services: با نصب این گزینه کامپیوترها در یک محیط شبکه می توانند از منابع کامپیوترهای دیگر استفاده کنند یا برعکس می توانند منابعشان را در اختیار کامپیوترهای دیگر قرار دهند. برای این منظور آیکن File and Printer Sharing for Microsoft Network را انتخاب می کنیم و دوتای دیگر برای ارتباط با شبکه Novell می باشد.
برای تعریف نام Domain که Win 98 می خواهد با آن ارتباط برقرار کند با Properties گرفتن بر روی Client for Microsoft Network می توانیم Logon to Windows NT Domain را انتخاب کنیم. با وارد کردن نام Domain در قسمت Windows NT Domain این امکان بر قرار می شود.
در قسمت Network Logon Option دو حالت وجود دارد:
الف) Quick Logon: فقط برای ارتباط برقرار کردن سریع با یک شبکه می باشد
ب) Logon and Restore Network Connection: برای برقراری ارتباط و استفاده از کلیه منابع موجود در شبکه می باشد.
نکته 4:
چنانچه از Protocol انتخابی Properties بگیریم می توانیم IP تعریف کنیم که شامل یک عدد 32 بیتی می باشد. و در قسمت Identitication می توانیم نام کامپیوتر و نام WG را تعریف کنیم و همچنین در قسمت Computer Description توضیحی در مورد کامپیوتر خود وارد کنیم.
Access Control:
در حالت کلی تحت دو Level می توانیم Security برای کامپیوترهای خود فراهم کنیم.
Share level Access Control (A: در این حالت همه منابع به اشتراک گذاشته شده بسته به نوع تعریف برای همه User ها Share می شود. کاربری می تواند از منابع Share شده استفاده کند که Password مورد نظر را داشته باشد.
User Lever Access Control (B: در این حال که در یک محیط Domain استفاده می شود منابع Share شده برا ی اسامی کاربرانی که بر روی سرور تعریف شده اند به اشتراک گذاشته می شود. بطور مثال User A می تواند منابع خود را برای User B به اشتراک بگذارد.
نکته 5
در صورتیکه سرویس های اضافی غیر قابل استفاده بر روی کامپیوتر خود داریم باید سرویس های اضافی را از روی کامپیوتر خود Uninstall کنیم زیرا وجود آنها سرعت تبادل اطلاعات را در محیط شبکه پایین می آورد.
تفاوت Client for Microsoft Network با Microsoft Family Logon:
در یک شبکه WG بهنگام استفاده از Client for Microsoft Network هنگام Login کردن در صورت نبود User می توانیم همان لحظه با وارد کردن کاربر جدید User مورد نظر خود را ایجاد کنیم ولی در شبکه های WG که Microsoft Family Logon استفاده می شود هنگام Logon کردن نمی توانیم User جدید ایجاد کنیم ولی در عوض می توانیم اسامی User ها را بینیم و با User مورد نظر وارد شبکه شویم. در صورتیکه بخواهیم از محیط شبکه خود استفاده نکنیم در Primary Network Logon گزینه Windows Logon را انتخاب می کنیم.
توپولوژی (Topology) شبکه:
برای پیاده سازی یک شبکه نیاز به نقشه ای داریم که در داخل آن نوع و تعداد Media های مصرفی شامل کابلها و کانکتورها مشخص شده است و چگونگی پیاده سازی شبکه از لحاظ فیزیکی در آن تعریف شده است. بطور مثال محل عبور کابلها و موارد دیگر در صورتیکه بخواهیم بعد از پیاده سازی شبکه جهت ارتقاء گسترش و عیب یابی شبکه اقدام کنیم توپولوژی شبکه در رفع مشکلات مذکور به ما کمک خواهد کرد.
انواع توپولوژی:
1- توپولوژی خطی (BUS): در این توپولوژی تمام کامپیوترها توسط یک کابل به یکدیگر وصل می باشند.
شبکه های BUS بر اساس نوع کابل بر دو نوعند:
الف) Thin Net ب) Thick Net
انواع کابلهای مورد استفاده در شبکه های BUS: در این نوع شبکه ها از کابلهای Coaxial استفاده می شود. بطور کلی کابلهای Coaxial مورد استفاده شده به دو دسته تقسیم می شوند:
الف) Thin ب) Thick
شبکه هایی که از کابل Thin استفاده می نمایند Thin Net نام دارند و شبکه هایی که از کابل Thick استفاده می کنند Thick Net نام دارند.
کابلهای مورد استفاده در شبکه 185 Thin Net متر و برای 500 Thick Net متر را پشتیبانی می کند در صورتی که شبکه های Bus برای محیط خود استفاده می نمائیم اگر یک کامپیوتر در داخل شبکه دچار مشکل شود کل شبکه از کار می افتد.
Terminator: در صورتیکه در یک شبکه BUS یک کامپیوتر شروع به ارسال دیتا کند جریان در هر دو طرف ارسال می گردد. در صورتیکه جریان مورد نظر به انتهای کابل برسد و از بین نرود جریان در جهت عکس حرکت می کند و با جریانهایی که از طرف مخالف در حال عبور هستند تداخل پیدا می کند که اصطلاحاً گفته می شود Collision رخ می دهد برای جلوگیری از بروز چنین مشکلی می توانیم در دو انتهای شبکه از دو ترمیناتور استفاده کنیم که مقاومت آن در شبکه های Thin Net برابر 50 اهم و برای شبکه های 75 Thick Net اهم است.
Barrel: برای اینکه دو تکه کابل کواکسیال را به یکدیگر متصل کنیم از کانکتوری بنام BNC Barrel استفاده می کنیم.
Repeater: برای آنکه بتوانیم طول شبکه را افزایش بدهیم از دستگاهی بنام Repeater استفاده می کنیم. این دستگاه جریانهای ضعیف را دریافت کرده دوباره همانند لحظه ایی که جریان از NIC (کارت شبکه) خارج می شود جریان را تقویت می کند. بدین ترتیب با استفاده از این Device می توانیم جریان را تا دو برابر افزایش دهیم.
مزایا و معایب شبکه های Bus:
1- میزان کابل مصرفی در این گونه شبکه ها کم بوده و هزینه قطعات و پیاده سازی آن مینیمم می باشد.
2- پیاده سازی چنین شبکه ای نیاز به تجربه زیادی ندارد.
3- هر گاه به عناوین مختلف قسمتی از شبکه قطع گردد کل شبکه از کار خواهد افتاد.
4- این شبکه از لحاظ سرعت نسبت به شبکه های دیگر دارای سرعت کمتری می باشد.
5- عیب یابی و رفع اشکال اینگونه شبکه پردرد سر می باشد.
6- ایجاد تغییر در این شبکه ها نسبت به شبکه های دیگر نیاز به کار بیشتری دارد.
روش های دسترسی در شبکه های BUS:
در یک شبکه BUS به دو صورت زیر می توانیم کامپیوترها را مجبور به دسترسی به اطلاعات کنیم:
الف) (Carrier Sense Multiple Access/ Collision Detect) CSMA/CD: در این روش هرگاه کامپیوتری بخواهد اطلاعاتی را ارسال کند قبل از ارسال اطلاعات Media را از وجود ترافیک بررسی می نماید. اگر کامپیوتری در حال ارسال دیتا باشد کامپیوتری که قصد ارسال دیتا را دارد تا زمان اتمام کار صبر می کند و به محض نبود ترافیک در روی شبکه شروع به ارسال اطلاعات می کند. در این حالت اگر دو کامپیوتر همزمان به ارسال اقدام کنند Collision در شبکه اتفاق می افتد در نتیجه دو کامپیوتر که شروع به ارسال اطلاعات کرده اند اطلاعات خود را بصورت کامل نمی توانند در شبکه ارسال کنند.
ب) (Carrier Sense Multiple Access / Collision Avoidance) CSMA/CA: در این حالت همانند روش قبل عمل می شود با این تفاوت که هر گاه کامپیوتری بخواهد اطلاعاتی را در شبکه ارسال کند قبل از ارسال دیتا سیگنالی را جهت اطلاع ساختن دیگر کامپیوترها در شبکه ایجاد می کند. کامپیوترها با دریافت چنین سیگنالی متوجه می شوند که یک کامپیوتر قصد ارسال اطلاعات را دارد. فرستادن سیگنال فوق ترافیک جاری شبکه را افزایش می دهد.
در حالت کلی روش CSMA/CD محبوبیت بیشتری نسبت به حالت دوم دارد. چرا که از سرعت بیشتری برخودار است.
2-توپولوژی استار(STAR):
در این توپولوژی همه کامپیوترها توسط کابلی به Device ای تحت عنوان هاب (HUB) متصل می شوند. قابل ذکر است که در این توپولوژی کامپیوترها مستقل از یکدیگر عمل می کنند.
انواع کابلها مورد استفاده در شبکه STAR:
الف) (Shielded Twist Pair) STP که شامل STP و S.STP (دو Shield دارد) می باشد.
ب) (Unshielded Twist Pair) UTP
در نوع کابلهای S.STP یک Shield محافظتی مسئول خنثی کردن جریان های اضافی در کابل می باشد. حداکثر طول مورد استفاده در این کابلها بدون استفاده از Repeater 100 متر می باشد. در صورتیکه در شبکه Repeater وجود داشته باشد تا دو برابر یعنی 200 متر افزایش پیدا می کند. قابل ذکر است کابل های STP از نظر ساختاری شبیه کابل های UTP می باشد فقط دارای یک شیلد اضافی می باشد که محل هایی که دارای اختلالات مغتاطیسی می باشد معمولاً از این نوع کابل ها استفاده می کنند.
کانکتور مورد استفاده از شبکه STAR :
کانکتور مورد استفاده در این توپولوژی معروف به RJ-45 می باشد که شبیه کانکتورهای RJ-11 که برای تلفن استفاده می شود می باشد با این تفاوت که RJ-45 بصورت 8 سوزنه ولی RJ-11 بصورت 4 سوزنه است.
انواع هاب(HUB) :
در حالت کلی هاب ها را به سه نوع می توانیم تقسیم کنیم:
الف) Passive Hub: این نوع هاب ها خیلی قدیمی بود و در حد یک ترمینال عمل می کند.
ب) (Passive Hub+Repeater) Active Hub : این نوع هاب ها علاوه بر اینکه کار Passive Hub را انجام می دهند در داخل این نوع هاب ها Device ای وجود دارد که این Device فاصله تبادل اطلاع ما در شبکه را افزایش می دهد.
ج) ترکیبی(Hybrid Hub) : این نوع هاب ها علاوه بر انجام کار اکتیو هاب دارای قابلیت های اتصال شبکه به شبکه های دیگر می باشد.
Cross Link: زمانیکه بخواهیم دو کامپیوتر را توسط کابلی بدون هاب به یکدیگر وصل کنیم از این کابل می توانیم استفاده کنیم. بدین صورت که ترتیب رنگها در یک طرف بصورت استاندارد ولی در طرف دیگر جای سوزنهای Send و Received با هم عوض می شود.
تذکر: در نوع استاندارد شماره های یک و دو کار Send و شماره های سه و شش کار Received اطلاعات را برای ما انجام می دهند. در صورتیکه بخواهیم یک کابل کراس درست کنیم جای شماره های سه و یک و دو و شش را با هم در یک طرف کابل عوض می کنیم.
2- توپولوژی حلقوی(RING):
در این توپولوژی همه کامپیوترها توسط مدار حلقوی به یکدیگر متصل می شوند و دیتا در یک جهت (عقربه های ساعت) شروع به گردش نموده و به مقصد می رسند. اگر ترتیب رنگ عکس شود اطلاعات در جهت عکس عقربه های ساعت گردش می کنند.
در این توپولوژی که اصطلاحاً به آن Token Ring گفته می شود اولین کامپیوتری که در شبکه روشن می شود سیگنالی بنام Token ایجاد کرده و در شبکه به جریان می اندازد هر گاه کامپیوتری در شبکه قصد ارسال دیتا را داشته باشد باید منتظر دریافت Token باشد به محض دریافت Token شروع به ارسال اطلاعات مینماید.
در این توپولوژی در صورتیکه کامپیوتر مقصد اطلاعات دریافتی از کامپیوتر مبدا را مورد تایید قرار دهد یک Token دیگری بنام Acknowledge به کامپیوتر مبدا جهت سالم دریافت کردن اطلاعات می فرستد. قابل ذکر است که در هر شبکه Ring در هر لحظه فقط یک Token می تواند وجود داشته باشد.
سه توپولوژی فوق تحت عنوان Physical Topology مطرح می شوند در صورتیکه از توپولوژی STAR استفاده کرده باشیم دو نوع Logical Topology نیز می توانیم در شبکه ایجاد کنیم
انواع Logical Topology در شبکه STAR:
1- STAR – BUS: در این توپولوژی سیستم هاب مورد استفاده شده در داخل خود دارای یک مدار Bus می باشد. در صورتیکه در این توپولوژی یک کامپیوتر شروع به ارسال اطلاعات کند این اطلاعات به تمام کامپیوترها ارسال می شود و همانند توپولوژی Bus در این توپولوژی نیز اگر دو کامپیوتر همزمان شروع به ارسال اطلاعات کنند Collision در شبکه ایجاد می شود و یا دو شبکه ای که هاب آنها توسط کابلی به یکدیگر وصل می شود.
2- STAR-RING: در این توپولوژی هاب های مورد استفاده در داخل خود دارای مدار Ring(حلقوی) شکلی می باشد.
نکته 6:
در صورتیکه تعداد هاب های بیش از دو عدد را بخواهیم با یکدیگر لینک کنیم در صورت کمبود پورت Uplink( پورت مخصوصی که برای link کردن دو هاب با یکدیگر استفاده می شود) از یک کابل کراس می توانیم برای اتصال هاب سوم و چهارم و ... از یک پورت معمولی هاب دوم و سوم و ... استفاده کنیم.
مزایا و معایب شبکه STAR:
1- به خاطر نیاز به کابل بیشتر و استفاده از هاب های پرهزینه پیاده سازی این شبکه از لحاظ اقتصادی سنگین می باشد.
2- اگر کابل یکی از کامپیوترها دچار اشکال گردد کامپیوترهای دیگر تحت تأثیر قرار نمی گیرند.
3- در این توپولوژی عیب یابی و رفع عیب به راحتی انجام می گیرد.
4- گسترش چنین شبکه ای ساده تر می باشد.
5- سرعت تبادل اطلاعات در چنین شبکه ای بالا می باشد. معمولاً در این توپولوژی شبکه دارای سرعت 10-100 MB/S می باشد برای آنکه سرعت خود را در یک شبکه STAR تا 100 MB/S افزایش دهیم باید هاب و کارت شبکه و کابل هر سه سرعت 100 MB/S را ساپورت می کند.
نکته 7:
در این توپولوژی هاب مورد استفاده برای هر یک از پورت های خود اولویتی در نظر می گیرد که بر اساس اولویت درخواست تبادل اطلاعات بین دو کامپیوتر صورت می گیرد به این مفهوم که کامپیوتری که دارای اولویت بیشتری می باشد ابتدا اطلاعات را ارسال می نماید. اصطلاحاً به این قابلیت Demand Priority(اولویت درخواست) گفته می شود. البته این توانایی در هاب های HUB SWITCH وجود دارد نه در هاب های معمولی.
تفاوت HUB با HUB Switch:
بر خلاف هابهای معمولی که فریم ارسالی بر روی یک کانال را روی تمام کانال ها به صورت فراگیر ارسال می نماید عملکرد سوییچ ها در این مورد بسیار هوشمندتر از هاب می باشد بدین نحو که با دریافت یک فریم از روی یک کانال ورودی آن را به تمام کانال های خروجی ارسال نمی نماید. بلکه قبل از ارسال آدرس فیزیکی کامپیوتر مقصد را چک کرده و فقط آن را به کانال ارسالی که کامپیوتر مقصد به آن وصل است می فرستد. به این ترتیب کامپیوتر متصل به سوییچ ترافیک مربوط به ایستگاههای دیگر را دریافت نمی کند.
4- توپولوژی MESH:
الف) این توپولوژی معمولاً در شبکه های WAN استفاده می شود. به این ترتیب که یک کامپیوتر از طریق کانکشن های مختلف به قسمت های مختلف متصل می گردد. در این توپولوزی به خاطر هزینه پیاده سازی Media ها و Device های زیادی دارای هزینه سنگین می باشد.
ب) در این شبکه های پیاده سازی و گسترش شبکه نیاز به هزینه و کار زیاد دارد. اگر یکی از کانکشن ها قطع شود تمام کامپیوترها می توانند با یکدیگر تبادل اطلاعات نمایند. با توجه به اینکه دراین توپولوژی کانکشن های مختلف می تواند بین نقاط مختلف ایجاد شود سرعت تبادل اطلاعات بین نقاط مختلف می تواند متفاوت باشد.
5- توپولوژی بی سیم(Wire less):
این نوع توپولوژی در شبکه هایی قابل استفاده است که امکان کابل کشی در آن وجود ندارد و یا مواقعی که کاربران با کامپیوترهای قابل حمل خود از یک اتاق به اتاق دیگر منتقل می شوند شبکه های بی سیم امروزی از استاندارد IEEE 802,11 که برای اولین بار 802,11a و بعد از آن استاندارد IEEE 802,11B معرفی شد که تا سرعت 5.5 تا 11Mbps می باشد و در حال حاضر استاندارد IEEE 802,11g تا سرعت 54mbps را پشتیبانی می کند.
توپولوژی استفاده شده در شبکه های بی سیم:
شبکه های بی سیم از دو توپولوژی تحت عناوین مستقل و وابسته استفاده می کنند در توپولوژی مستقل گروهی از کامپیوترهایی که مجهز به کارت شبکه بی سیم می باشند آزادانه قادر هستند تا محدوده برد تعریف شده با یکدیگر ارتباط برقرار بکنند این توپولوژی برای شبکه هایی که تعداد کامپیوترهای آنها کم می باشد مفید می باشد. در یک شبکه وابسته، شبکه مجهز به تجهیزات بی سیم از طریق فرستنده و گیرنده هایی که تحت عنوان Access pint هستند با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند در این که توپولوژی کامپیوترها مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار نمی کنند بلکه از طریق Access point با شبکه های کابل دار ارتباط برقرار می کنند.
فیبر نوری(Fiber Optic):
این نوع کابل ها یک رسانه جدید در شبکه می باشد که بر خلاف کابل های دیگر در برابر نوسانات و اختلالات موجود در شبکه مقاوم می باشد.
این Media معمولاً بخاطر سرعت انتقال اطلاعات در شبکه های WAN استفاده می شود. سرعت زیاد اطلاعات در این Media به دلیل پهنای باند زیاد این Media می باشد که در حالت کلی در دو نوع مختلف وجود دارد:
1- شیشه ای(Glass Fiber Optic)
2- پلاستیکی(Plastic Fiber Optic)
در نوع شیشه ای آن بدلیل شفافیت بیشتر مسافتی که اطلاعات طی می کند بیشتر می باشد. در حالی که نوع پلاستیکی آن بدلیل انعطاف زیاد می تواند برای تبادل اطلاعات استفاده شود. معمولاً هر دو نوع از این Media را نمی توان بیش از اندازه خم نمود. در این حالت ممکن است زاویه شکست نور دچار مشکل شده و تبادل اطلاعات بدرستی انجام نگیرد. معمولاً هزینه پیاده سازی این Media زیاد بوده و به تجربه زیادی برای راه اندازی نیاز دارد. نصب کابل نوری و تجهیزات متفاوت آن نیاز به ابزارهای خاصی دارد و کاملا با نحوه نصب کابل های مسی متفاوت می باشد. کانکتورهای مورد استفاده در فیبر نوری دو نوع می باشند.
SC(subscriber Connector), ST(Straight tip)
تعریف Network Adaptor (NIC) یا کارت شبکه:
وظایف کارت شبکه:
1- دریافت دیتا از کامپیوتر و منتقل کردن بر روی Media و تبدیل جریان موجود در کامپیوتر و جریان مناسب جهت ارسال اطلاعات بر روی Media و بر عکس
2- کنترل جریان از لحاظ سرعت و زمانبندی
نکته 9: برای دیدن کارت شبکه و همه اطلاعات مربوط به آن و شبکه از مسیر زیر استفاده می کنیم:
Run Cmd ipconfig/all
Physical Address
تمام کارت شبکه های (NIC) تولید شده در جهان دارای چنین آدرسی می باشند که این آدرس از طرف سازنده شرکت مذکور بر روی آن تعریف می شود. آدرس فوق یک فرمت هگزادسیمال بصورت زیر می باشد که توسط انجمن مهندسین برق و الکترونیک(IEEE) کنترل می شود.
پارامترهای فیزیکی یک NIC:
1- Transceiver: این پارامتر بر روی کارت شبکه رابط بین NIC و Media می باشد. مثل RJ45 و BNC
2- Boot Rom: با استفاده از این پارامتر و قابلیت در کارت شبکه می توانیم از طریق شبکه بدون استفاده از سیستم عامل به یک سرور وصل شده و بطور مثال شروع به نصب Win 2000 professional یا xp نمائیم.
3- Slot: توسط این پارامتر می توانیم کارتهایی که به PC وصل می شوند بر اساس نوع استفاده Slot دارای سرعت های مختلف می باشند. معمولاً Slot های معروفی که شرکتهای سازنده مادربرد برای محصولات خود در نظر می گیرند عبارتند از:
الف) PCI (به رنگ سفید بر روی مادربرد قرار دارد و برای کارت شبکه می باشد.)
ب) AGP (به رنگ قهوه ایی و برای کارت گرافیکی می باشد.)
ج)ISA (به رنگ سیاه و برای کارت شبکه می باشد.)
د) EISA (از نوع خیلی قدیمی می باشد به رنگ سیاه و برای کارت شبکه قدیمی استفاده می شد.)
4- Speed(سرعت): معمولاً سرعت 1000-100-10 MB/S سرعت های کارت های شبکه می باشد.
5- AccessMethod: معمولاً Access Method های استفاده شده در این شبکه اکثراً CAMA/CA وCSMA/CD می باشند. قابل ذکر است که در شبکه های RING نوع Access Method او نوع Token Ring می باشد.
پارامترهای قابل تنظیم بر روی Device ای مانند NIC:
1-(Interrupt Request) : این پارامتر سیگنالی می باشد که به کمک این یک Device از CPU درخواست وقفه می کند. در نتیجه CPU مدت زمانی را در اختیار Device مربوطه قرار می دهد تا آن فرایند مورد نظر خود را انجام دهد. معمولاً در PC ها IRQ(15~0)16 موجود می باشد که بعضی از کامپیوترهای جدید تا IRQ 24 را پشتیبانی می کند. بعضی از آنها برای Device های مشخص رزرو شده اند. بطور مثال IRQ1 برای Keyboard و یا IRQ6 برای فلاپی دیسک رزرو شده است. برای NIC معمولاً از IRQ های 11،10،9،6،5 استفاده می شود.
2-Memory Address & I/O: با استفاده از این دو پارامتر مسیر و محل ذخیره اطلاعات مربوط به یک Device در حافظه مشخص می شود.
3- Direct Memory Access (DMA): برای اینکه به هنگام انتقال دیتا از یک Device به Ram نیازی به مداخله CPU و در نتیجه ایجاد وقفه در آن نباشد می توانیم از کانالی بنام DMA استفاده کنیم. بر روی PC های امروزی 8 کانال (7~0) DMA وجود دارد. اصولاً همه پارامترهای فوق برای هر Device باید منحصر به فرد باشد. قابل ذکر است در مواقع ضروری می توان بطور مثال دو Device - Transceiver: کارت شبکه های قدیمی در صورتیکه از دو Transceiver مختلف استفاده می کرد در صورتیکه کاربر بصورت Manually (دستی) نوع استفاده را برای کارت شبکه مشخص نمی کرد کارت شبکه قادر به انتقال اطلاعات نبود. ولی امروزه همه کارتهای شبکه بصورت اتوماتیک به محض اتصالMedia به Transceiver مسیر ارتباطی انتقال داده را تشخیص داده و شروع به تبادل اطلاعات می کنند. قابل ذکر است که هر کارت شبکه برای برقراری ارتباط با کامپیوتر که نیاز به یک IRQ و آدرس پورت I/O دارد. - Transceiver: کارت شبکه های قدیمی در صورتیکه از دو Transceiver مختلف استفاده می کرد در صورتیکه کاربر بصورت Manually (دستی) نوع استفاده را برای کارت شبکه مشخص نمی کرد کارت شبکه قادر به انتقال اطلاعات نبود. ولی امروزه همه کارتهای شبکه بصورت اتوماتیک به محض اتصالMedia به Transceiver مسیر ارتباطی انتقال داده را تشخیص داده و شروع به تبادل اطلاعات می کنند. قابل ذکر است که هر کارت شبکه برای برقراری ارتباط با کامپیوتر که نیاز به یک IRQ و آدرس پورت I/O دارد.اصطلاحاً به آن IRQ Sharing گفته می شود.
نکته 11: قابل ذکر است پارامترهای فوق به دو صورت می توانند تنظیم شوند:
الف) دستی Manually
ب) اتوماتیک Automatically
در حالت دستی کاربر بر اساس نوع ماهیت کار مجبور به تنظیم پارامترهای فوق می باشد ولی در حالت دوم خود Device بصورت اتوماتیک اینکار را انجام خواهد داد.
Signal Transmission: در حالت کلی انتقال سیگنال به دو صورت آنالوگ(Broad Band) و دیجیتال (Base Band) انجام می گیرد.
در حالت کلی هر یک از دو حالت فوق به سه حالت زیر می توانند تقسیم شوند:
الف) Simplex: در این حالت انتقال سیگنال فقط در یک جهت ارسال می گردد. (مانند آنتن تلویزیون)
ب) Full Duplex: در این حالت انتقال سیگنال در دو جهت بصورت همزمان می توان ارسال شود. مانند تلفن و موبایل
ج) Half Duplex: در این حالت انتقال سیگنال در دو جهت ولی به صورت غیر همزمان صورت می گیرد. مانند سیستم های بی سیم.
نکته: قابل ذکر است در یک شبکه محلی به دلیل این که در یک زمان فقط یک تک سیگنال قابل انتقال است اطلاعات در هر زمان فقط در یک جهت قابل عبور هستند به این ارتباط یک ارتباط یک طرفه گفته می شود در حالی که اگر دو کامپیوتر همزمان بخواهند با یکدیگر تبادل اطلاعات کنند باید از کابل مخصوص و تجهیزات مناسب استفاده کرد. به طور مثال کابل های کواکسیال ارتباط یک طرفه فقط می تواند داشته باشد ولی زوج کابل های UTP و یا STP با توجه به این که یک جفت کابل برای دریافت و یک جفت کابل نیز برای فرستادن اطلاعات استفاده می شود می توان ارتباط دو طرفه ایجاد کرد.
تعریف Packet: کامپیوترها برای تبادل اطلاعات داده ها را قسمت بندی کرده و به تکه های مختلف تقسیم بندی می کنند تا در صورت بروز مشکل برای قسمتی از دیتا مجبور به فرستادن کل دیتا نباشند. به هر کدام از این قسمت هاPacket گفته می شود. در حالت کلی هر Packet از سه قسمت تشکیل می شود.
1-Header: در این قسمت آدرس من قبیل مبدا و مقصد Packet مشخص می شود.
2-Data: این قسمت اطلاعاتی که قرار است به مقصد معلوم منتقل شود قرار می گیرد.
3-Trailer: در این قسمت Packet اطلاعات مخصوص به Error Checking مربوط به Packet قرار می گیرد.
Header Data Trailer
نکته 12: هر Packet معمولاً اندازه آن بین 0.5 – 4 KB متغیر می باشد. هر چه Packet بزرگتر باشند در صورتیکه کیفیت خط ارتباطی ما بالا باشد سرعت تبادل اطلاعات ما بالاتر است. اما اگر خط دارای Noise باشد Packet بزرگتر می توانند برای ما مشکل ساز باشند.
تعریفSegment:
به هر بخش فیزیکی از شبکه که توسط یک Device مانند Repeater و یا Bridge و یا Router به یک بخش دیگر متصل می گردد Segment گفته می شود.
تعریف Back bone:
به مفهومی اطلاق می شود که امکان برقراری بین سگمنت های دیگر موجود در یک LAN را برقرار می سازد در حالت کلی محلی می باشد که از آنجا شبکه به قسمت ها و اتشعابهای مختلف تقسیم می شود.
تعریف Bridge:
برای آنکه به هنگام اتصال دو Segment مختلف به یکدیگر علاوه بر Repeating از Filteringهم استفاده کنیم از این Device استفاده می کنیم تا جلو ورود Packet های اضافی به Segment را بگیرد. قابل ذکر است Bridge دارای جدولی می باشد که در ابتدای امر جدول مورد نظر خالی می باشد ولی رفته رفته با تبادل اطلاعات به کامپیوترها این جدول تکمیل می گردد. بدین صورت که هر گاه یک Packet به Bridge برسد از طریق خواندن Hedear آن Packet متوجه می شود که آدرس مبدأ و مقصد Packet کجا می باشد. از روی آدرس مبدأ Bridge Packet متوجه محل کامپیوتر می شود. در ادامه آدرس مقصد را با جدول خود مقایسه می کند در صورتی که محل آن در جدول Bridge مشخص باشد دو حالت مختلف رخ می دهد.
1- اگر محل مبدا و مقصد در یک Segment باشد Bridge اجازه عبور Packet را به Segment مجاور نمی دهد.
2- اگر Segment مبدا و مقصد متفاوت باشد اجازه عبور Packet را به Segment مجاور خواهد داد. قابل ذکر است اگر محل مقصد را Bridge مشخص نکند و یا به عبارتی تشخیص ندهد در هر حال اجازه ورود Packet را به Segment مجاور خواهد داد. Bridge برای انتقال دیتا با آدرس فیزیکی کار می کنند و در لایه Data Link کار می کند.
مسیریابRouter: Deviceای می باشد که می تواند بر اساس جداولی که در داخل خود دارد Packet های مختلف بین Segment های مختلف را عبور دهد. قابل ذکر است Routerها علاوه بر این که می توانند وظیفه یک Bridge را انجام دهند می توانند مسیریابی نیز انجام دهند. در حالت کلی به دو دسته مختلف تقسیم می شوند:
Routerهای نرم افزاری: این نوع Router از یک کامپیوتری که دارای بیش از یک کارت شبکه می باشد و بر روی آن سیستم عاملWinServer نصب شده باشد تشکیل شده اند.
Multihome:
به کامپیوتری که بیش از یک کارت شبکه بر روی آن نصب شده باشد گفته می شود.
Routerهای سخت افزاری: این نوع Routerها از یک نوع Device مخصوص تشکیل شده اند که بزرگترین سازنده Router از شرکت Cisco را می توانیم نام ببریم.
Routing Table: در داخل هر Router چنین جدولی وجود دارد که شامل موارد زیر می باشد:
1- تمام آدرسهای معلوم در شبکه(نشان می دهد کامپیوترها با چه کامپیوترهایی ارتباط دارند و با چه کامپیوترهایی ارتباط ندارند)
2- فرمانهای مختلف جهت اتصال به شبکه های دیگر
3- مسیریابهای بین Routerها
قابل ذکر است که این جدول به دو صورت قابل تکمیل شدن می باشد:
1- بصورت استاتیک (دستی)Manually : که در این روشAdministrator باید با نرم افزارهای مربوطه جدول Router خود را تکمیل نموده و تغییرات لازم را انجام دهد.
2- بصورت دینامیک (اتوماتیک) Automatically: در این روش Router با یکدیگر ارتباط برقرار نموده و اطلاعات موجود در جدول خود را با یکدیگر تبادل می نمایند.
تعریف Gateway: این Device معمولاً از یک کامپیوتر تشکیل شده است. Gateway می تواند در هفت لایه مدلOSI کار کند. معمولاً به هنگام تعریف Gateway آدرس یک Router نرم افزاری و سخت افزاری وارد می شود.
مدل OSI: (Open System Interconnection)
سازمان جهانی ISO برای آنکه تولید کنندگان نرم افزار و سخت افزار را برای ارائه محصولات خود وادار به یک سیستم یکپارچه ای برای محصولات شبکه کند مدلی تحت عنوان مدل هفت لایه ای OSI را ارائه داد این مدل کلیه فرایندی که کار بر شروع به ارسال اطلاعات می کند تا زمانیکه اطلاعات بصورت یک سیگنال بر روی MEDIA قرار می گیرد شبیه سازی می کند. که شامل لایه های زیر می باشد.
1-Physical: در این مدل اولین و پایینترین لایه، لایه فیزیکال می باشد. این لایه برای انتقال یکسری از بیت های نامنظم از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر تعریف می شود. در واقع این لایه چگونگی اتصال کابل به کارت شبکه را مشخص می کند. و مشخص کننده نوع تکنیک انتقال دهنده بر روی شبکه می باشد. همچنین در این لایه مشخص می شود که هر بیت اطلاعات تا چه مسافتی در محیط شبکه می تواند منتقل شود. رمز گذاری و کنترل بیت در این لایه انجام می شود. بطور مثال در صورت ارسال بیت صفر در کامپیوتر مقصد نیز بیت صفر دریافت می شود نه بیت یک. درگاه های Com.1 (که معمولاً برای Mouse استفاده می شود) و Com.2 نمونه ایی از استاندارد لایه فیزیکال می باشند. به عبارت دیگر لایه فیزیکی ارتباط الکترونیکی و یا نوری با کابل شبکه دارد. به این لایه، لایه Hardware نیز گفته می شود.
2- Data Link(پیوند داده): در این لایه اطلاعات از لایه شبکه گرفته و به لایه فیزیکال تحویل داده می شود. کامپیوتر گیرنده این لایه را از لایه فیزیکی دریافت کرده و به صورت فریم داده (Data Frame) تبدیل می کند. فریم داده ها یک ساختار منظم از داده می باشند که بسته های اطلاعاتی توسط این فریم به کامپیوتر گیرنده فرستاده می شود. قابل ذکر است آدرس فیزیکی کارت شبکه یا MacAddress در این لایه قرار دارد. به عبارت دیگر این لایه کنترل جریانهای الکتریکی ورودی و خروجی را بر عهده دارد. سیستم های CSMA/CA و CSMA/CD در این لایه فعالیت می کنند.
3- لایهNetwork: این لایه مسئول مشخص کردن مسیر مبدا و مقصد اطلاعات می باشد. بطور مثال در این لایه می توانیم مشخص کنیم که اطلاعات از کدام مسیر به کامپیوتر مقصد منتقل می باشد. اگر کامپیوتر گیرنده نتواند بسته هایی که یک کامپیوتر فرستنده برای او می فرستد را دریافت کند این بسته ها در این لایه به واحدهای کوچکتر تقسیم می شود و برای ارسال به کامپیوتر مقصد آماده می گردد. تبدیل منطقی آدرس ها برای قابل فهم بودن برای لایه فیزیکال در این لایه انجام می گیرد.
4- لایه انتقالTransport : این لایه می تواند کنترل جریان داده ها در یک محیط شبکه را بر عهده بگیرد توسط این لایه خطاهای بوجود آمده در محیط شبکه پاسخ داده می شود. این لایه داده های ما را از لحاظ سالم بودن چک می کند. و در صورت دریافت سالم اطلاعات یک پیام Acknowledge برای کامپیوتر فرستنده و ارسال می شود. بطور کلی لایه ترانسپورت در کامپیوتر مقصد هر تغییری که لایه ترانسپورت کامپیوتر مبدا بر روی داده ها انجام داده باشد را به حالت اول بازیابی می کند.
5- لایه نشست Session: این لایه می تواند به دو نرم افزار بر روی دو کامپیوتر امکان ارتباط و برقراری ارتباط برای تبادل اطلاعات را بدهد. در این لایه سیاست های امنیتی تعریف شده برای حفاظت از نرم افزارهای موجود در شبکه در این لایه قرار دارد. کلیه درخواست های کاربران دراین لایه توسط کانالهای ارتباطی برای دریافت و ارسال نگهداری می شود. در صورتیکه یکی از کانالهای ارتباطی بصورت کامل به کاربر مورد نظر نرسیده باشد فقط اطلاعات مربوط به همان کانال برای بار دوم فرستاده می شود.
6- لایه نمایشPresentation: این لایه وظیفه تبدیل پروتکل ها، فشرده سازی اطلاعات برای کاهش حجم اطلاعات و مشخص کردن قالب تبادل اطلاعات بین دو کامپیوتر می باشد اصطلاحاً به این لایه، لایه مترجم نیز گفته می شود.
7- لایه کاربردApplication: این لایه مربوط به سرویس هایی می شود که مستقیماً با برنامه های کاربر در ارتباط هستند. در این لایه درخواست هایی که توسط کاربر آن به کامپیوتر منتقل می شود نگهداری می شود. در واقع این لایه بالاترین لایه در مدل OSI می باشد که وظیفه مدیریت و کنترل نرم افزارها را برعهده دارد. بطور کلی این لایه مسئول کنترل سرویس هایی که مستقیماً با نرم افزارهای کاربردی کار می کنند را دارد. در واقع این لایه مسئول پوشش دادن به خطاهای نرم افزاری برای برنامه های کاربردی می باشد. در این لایه می توانیم به قسمت های نرم افزاری امکان استفاده از سرویس های شبکه را بدهیم.
Remote Access Server (RAS):
سرویسی می باشد که برای Client های Remote امکان برقراری ارتباط برای وصل شدن به شبکه را می دهد بصورتیکه هر امکاناتی که در LAN شبکه مقصد موجود می باشد بصورت Remote می توانیم استفاده کنیم که می تواند بصورت دائم و یا Dial-up باشد.
Modem:
دستگاهی است که از طریق آن می توانیم دو کامپیوتر را از طریق خطوط تلفن جهت تبادل اطلاعات به یکدیگر وصل کنیم. دو واقع وظیفه اصلی مودم تبدیل سیگنالهای دیجیتالی به آنالوگ و برعکس می باشد.
انواع استانداردهای مودم:
برای آنکه سازندگان مودم، مودم هایی را تولید کنند که با تولید مودمهای شرکت های دیگر سازگار باشد از یک استانداردهای تعریف شده ای تبعیت می کنند در داخل این استانداردها روش های فشرده سازی اطلاعات سرعت تبادل اطلاعات و موارد دیگر که در تبادل اطلاعات بین دو نقطه تأثیر دارد تعریف شده است.
1- V-32: سرعت این استاندارد14400KB/S
2- V-34: سرعت این استاندارد28800KB/S
3- V-90: سرعت این استاندارد33600KB/S
4- V-92: سرعت این استاندارد56KB/S
5- V-94: سرعت این استاندارد118KB/S
روش های انتقال اطلاعات توسط مودم:
در حالت کلی مودم ها به دو صورت می توانند ارسال اطلاعات را انجام دهند.
1- Asynchronous: این سیستم که بیشتر در مودم های خانگی استفاده می شود از روش غیر همزمانی برای تبادل اطلاعات استفاده می کند به این صورت که Device مبدا قبل از ارسال اطلاعات استفاده می کند. در واقع در این نوع تکنولوژی اطلاعات بصورت Packet های 8 بیتی که اصطلاحاً یک بایت نامیده می شود و هر بیت توسط یک بیت شروع و یک بیت پایان می یابد از سایرین مجزا می شود. و در واقع دو کامپیوتر هر موقع آماده ارسال باشند اطلاعات خود را ارسال می نمایند.
2- Synchronous: این تکنولوژی برای ارسال اطلاعات از زمانبندی های خاصی که قبلاً مشخص شده است استفاده می کند در این تکنولوژی همزمانی جهت ارسال اطلاعات بین دو نقطه ایجاد می شود. در این حالت بدلیل تکنولوژی با هزینه پیاده سازی این نوع تکنولوژی زیاد بوده و معمولاً در خطوط دیجیتال از این نوع تکنولوژی استفاده می شود.
3- Hand Shaking: زمانی که دو مودم با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند در ابتدا عمل Hand Shaking انجام می گیرد که در این حالت دو مودم استاندارد مورد نظر خود برای تبادل اطلاعات را انتخاب می کنند.
انواع ساختارهای WAN:
1-Public Switch Telephon Network(PSTN):
ساده ترین نوع ارتباط در شبکه های WAN می باشد و به دو دسته تقسیم می شود.
1- Dial Up 2-Leased Line
برای آنکه دو نقطه بتوانند از طریق خطوط تلفن به یکدیگر وصل شوند از این خطوط می توانیم استفاده کنیم. بدین صورت که مخابرات مبدا و مقصد با دو خط تلفن سوئیچ هایی را بصورت دائمی در اختیار نقاط مبدا و مقصد قرار می دهد. در خطوط Leased Line نیاز به شماره گیری نمی باشد در این نوع تکنولوژی برای افزایش سرعت اطلاعات از روش Synchronous نیز استفاده می شود. قابل ذکر است مودم های استفاده شده در این روش به Leased Modem معروف هستند. در این نوع تکنولوژی بدلیل هزینه پیاده سازی کمتر براحتی قابل پیاده سازی می باشد. این تکنولوژی از لحاظ امنیتی ممکن است برای اطلاعات ما توسط Noise هایی که ایجاد می شود اطلاعات ما را به خطر بیاندازد. ماکزیمم سرعت تبادل اطلاعات در این نوع تکنولوژی 56 KB/S باشد.
Integrate Service Digital Network(ISDN)-2:
در این سیستم تبادل اطلاعات کاملاً دیجیتال بوده و معمولاً دارای دستگاههای مخصوص خود بین مبدا و مقصد می باشد معروفترین خط ISDN،T1 می باشد که سرعت آن 1.5MB/S می باشد.
ISDN را به اسم سرویس BRI(Base Rate Interface) نیز نام می برند که متشکل از دو کانال می باشد که دو کانال 64 kbps کانال B نام دارد که برای انتقال داده های کاربر بکار می رود و یک کانال 64kbps که کانال D نام دارد استفاده می کند که فقط برای حمل ترافیک کنترل شبکه می باشد و این سرویس را گاهی به دلیل کانال های استفاده شده 2B+D می نامند قابل ذکر است که سرویس درجه بالاتری از ISDN وجود دارد تحت عنوان PRI(Primary Rate Interface) که متشکل از 32 کانال B و یک کانال D با سرعت 64Kbps می باشد. در حالت تا پهنای باند PRI برابر با T1 می باشد.
Digital Subscriber Line(DSL)-3:
در این نوع سیستم اطلاعات بصورت دیجیتال و از طریق خطوط تلفن ارسال می شود. برای استفاده از این نوع سرویس مخابرات باید توسط Device هایی این امکان را برای استفاده ما برقرار کند.
Asymmetric Digital Subscriber Line(ADSL)-4:
این نوع تکنولوژی برای ارسال اطلاعات بین دو نقطه با سرعت 1 تا MB/s 9 استفاده می شود. در این تکنولوژی تبادل اطلاعات به صورت نامتقارن انجام می گیرد. در این حالت سرعت دریافت بیش از فرستادن اطلاعات می باشد.
5- شبکه های Frame Relay:
این نوع شبکه ها از نظر پهنای باند مانند خطوط اجاره ای می باشد با این تفاوت که دارای قدرت انعطاف پذیری بالایی می باشد سرعت این شبکه ها در محدوده 56Kbps تا سرعت T3(44.736Mbps) می باشد. این نوع شبکه ها به خلاف خطوط اجاره ای همیشه دارای پهنای باند ثابت نمی باشد. قابل ذکر است زمانی که برای این سرویس قرار دادبسته می شود بر سر پارامتری تحت عنوانCommitted Information Rate یا CIR پهنای باند قرار می گیرد در واقع CIR سرعت متوسط و پایه می باشد به هنگام خرید چنین خطوطی علاوه بر مشخص شده CIR باید مقدار پارامتری تحت عنوان CBIR نیز مشخص گردد (Committed Burst Information Rate) تا CBIR حداکثر مقدار پهنای باندی است که سرویس دهنده متعهد می شود در زمانی هایی که ترافیک شبکه شما بالا در اختیار شما قرار دهد.
6-شبکه های ATM:
ATM پروتکلی است که از ابتدا برای حمل ترافیک صوتی و داده و تصویر برای شبکه های ATM و WAN طراحی و تنظیم شده است. از این پروتکل معمولاً در شبکه های WAN استفاده می شود قابل ذکر است در شبکه های ATM هیچگونه اطلاعاتی به صورت بخشی وجود ندارد بلکه اطلاعات بجای مسیریابهای بوسیله سوئیچ ها بین شبکه های ATM حمل می شود. سرعت این شبکه ها در محدوده Mbps 25.6 تا 2.46 Gbps متغیر می باشد قابل ذکر از این تکنولوژی بیشتر در شبکه های WAN استفاده می شود.
Fiber Distributed Data Interface (FDDI):
FDDI حالت یک پروتکل LAN می باشد اما گاهی در گروه تکنولوژی های WAN همه قرار می گیرد. قابل ذکر است تا سرعت این پروتکل 100 Mbps می باشد با توجه به استفاده FDDI از کابل های فیبرنوری این شبکه ها می تواند ناحیه وسیع تری را بپوشاند. با توجه اینکه استفاده FDDI برای ارتباط بین نقاط خیلی دور دست استفاده نمی شود اما از این امکان می تواند برای شبکه های محلی و وصل کردن دو ساختمان استفاده کرد.
تعریف IP:
بطور کلی برای اینکه کامپیوترها بتوانند در یک محیط شبکه از پروتکل TCP/IP استفاده کنند نیاز به یک IP دارند. این IP یک عدد 32 بیتی می باشد که هر کدام از این اعداد بین صفر الی 255 متغیر می باشند که اصطلاحاً به آن IP یا Internet Protocol گفته می شود. در حالت کلی برای اینکه آدرس دهی کامپیوترها دارای نظم خاصی باشد رنج های مختلف IP را می توانیم تعریف کنیم.